​#اولین_روزه_من 

#به_قلم_خودم 

یادم نیست اولین روزه ام رادر چند سالگی گرفتم .فقط یادم است که زمانی سر سفره سحر مینشستیم مادرم برادر کوچکم را که شیر خواره بود، در بغل داشت. با یک حساب سر انگشتی میفهمم که آن زمان پنج یا شش سال داشتم.آن زمان ما به روزه کله گنجشکی،روزه کوچک میگفتیم. و چون زیاد تلویزیون نگاه نمیکردیم از استعاره ای به نام کله گنجشکی بیخبر بودیم. روزی مثل همیشه روزه کوچک گرفته بودم، با اجازه مادرم به خانه همسایه رفتم تا با دخترش بازی کنم،بعد از کلی ورجه ورجه، خسته که شدیم،زن همسایه صدایمان زد: که بس است! بیاین داخل کارتن ببینید. من زیاد با تلویزیون جور نبودم چون دوتا برادر داشتم که باهاشون بازی میکردم،علاوه برآنکه در نگهداری برادر شیرخوارم به مادرم کمک میکردم و وقتی برای تماشای آن نداشتم. با این عبارت کارتن هم بیگانه بودم.رو به دختر همسایه گفتم:نمیشه مادرت کارتونو بیاره توی حیاط نگاه کنیم!حتما باید بریم داخل اتاق؟

دختر همسایه جواب داد: نه مگه میشه تلویزیون بیاری داخل حیاط!!

با اکراه همراهش رفتم و جلوی تلویزیون نشستم یادمه کارتنی که پخش میکرد علی کوچولو بود با آن آهنگ زیبایش.آن روز موضوع کارتن روزه بود و من اولین بار عبارت روزه کله گنجشکی را از زبان مادر علی کوچولو شنیدم . وقتی که به خانه برگشتم، پیش مادرم رفتم و پرسیدم:مادر روزه کله گنجشکی چیه؟چجوری کله گنجشک میخورن؟

و همین حرف من کافی بود برای خنده بی امان مادرم و تعجب من!!

و مادرم بعد از کلی خندیدن به من توضیح داد که روزه کله گنجشکی علی کوچولو همون روزه کوچک خودمان است،نه اینکه آنها برای افطارشون کله گنجشک بخورند.